Τέλος, λοιπόν και οι R.E.M. Την ώρα που όλα τα συγκροτήματα επανασυνδέονται, αυτοί… διαλύθηκαν. Το γκρουπ που κάποτε χαρακτηρίστηκε ως “Το καλύτερο Rock ‘n Roll συγκρότημα της Αμερικής”, ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν να διαλυθούν, έπειτα από 30 χρόνια μεγάλης μουσικής διαδρομής, επιτυχιών και πωλήσεις εκατομμυρίων δίσκων.
Η αλήθεια είναι πως η ώρα είχε φτάσει. Το πάρτι τελείωσε. Οι R.E.M. τα τελευταία χρόνια έμοιαζαν να έχουν χάσει τον οίστρο τους. Εβγαζαν όλο και πιο αραιά τα άλμπουμ τους, και αυτά δεν έφταναν στο επίπεδο των παλιών. Το παρελθόν τους, όμως, ήταν πλούσιο. Οι R.E.M. έκαναν μια σπουδαία καριέρα, που κράτησε παραπάνω από τρεις δεκαετίες. Τεράστιο όνομα, αμερικανικό (από την Αθήνα της Τζόρτζια η καταγωγή τους), ήταν κάτι σαν τους U2 στην Ευρώπη. Από τους τελευταίους μεγάλους μιας γενιάς, που πέτυχε τα τραγούδια τους στην εφηβεία της και μεγάλωσε μαζί τους.
Η ανακοίνωση της διάλυσης μας πέτυχε κάπως απροετοίμαστους. Αρκούσε μια λιτή ανακοίνωση στο site τους. Σαν τα συναινετικά διαζύγια, ήρεμα και απλά, χωρίς εντάσεις και διαπληκτισμούς:

«Προς τους οπαδούς και τους φίλους μας: Ως R.E.M. και ως διά βίου φίλοι και συν-συνωμότες, αποφασίσαμε να διαλύσουμε το γκρουπ. Αποχωρούμε με βαθύ αίσθημα ευγνωμοσύνης, ολοκλήρωσης και υπερηφάνειας για ό,τι έχουμε καταφέρει. Για όποιον αισθάνθηκε ποτέ συγκινημένος από τη μουσική μας, τις βαθύτατες ευχαριστίες μας για την ακρόαση».

Οι R.E.M αποτελούνταν από τον τραγουδιστή Michael Stipe, τον κιθαρίστα Peter Buck, τον μπασίστα Mike Mills και τον ντράμερ Bill Berry, ο οποίος, το 1995, στη διάρκεια περιοδείας του συγκροτήματος, υπέστη ανεύρυσμα στον εγκέφαλο και εγκατέλειψε. Ακόμα Και χωρίς τον Berry το συγκρότημα συνέχισε να κυκλοφορεί δίσκους και να κάνει περιοδείες. Η θέση του ντράμερ άδειαζε και γέμιζε αρκετά συχνά, με session μουσικούς που βοηθούσαν σε live εμφανίσεις.
Από το 1980, όταν ξεκίνησε το ταξίδι της μπάντας μέχρι σήμερα, οι Αμερικανοί αποτελούν μία από τις πιο ενεργητικές μπάντες στο είδος τους, με τραγούδια που άφησαν το στίγμα τους και πήραν δικαίως τη σφραγίδα του all time classic. Κυκλοφόρησαν 15 στούντιο άλμπουμ, με το ντεμπούτο τους, το «Murmur», να βγαίνει το 1983. Στη συνέχεια υπέγραψαν μερικούς εξαιρετικούς δίσκους («Lifes Rich Pageant», «Document», «Automatic for the People» κ.ά.), αλλά και τραγούδια που έμειναν κλασικά («The one I love», «It’s the end of the world as we know it (and Ι feel fine)», «Shiny happy people», «Everybody hurts», «Man on the moon» από το ομώνυμο φιλμ του Αντι Κάουφμαν κ.ά.). Κορυφαία εμπορική στιγμή τους, το άλμπουμ «Out of time» του 1991, με το τραγούδι – ύμνο «Losing my religion».
Είχαν έρθει στην Αθήνα για live δύο φορές. Την πρώτη το 1999, στον Αγιο Κοσμά, και τη δεύτερη, πριν από τρία-τέσσερα χρόνια στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Και στις δύο ήταν καταπληκτικοί.