Τα περισσότερα προσκοπικά τραγούδια είναι βασισμένα σε παλιότερα τραγούδια, τα οποία έγιναν γνωστά με διαφορετικό περιεχόμενο και στη συνέχεια άλλαξαν στίχους και έγιναν προσκοπικά.

Συγκεντρώσαμε εδώ αρκετές γνωστές μελωδίες. Οι πρωτότυπες εκτελέσεις και η ιστορία των τραγουδιών που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε σαν προσκοπικά είναι ένας λόγος για να τα τα αγαπήσουμε διπλά.

Θυμήσου όπου πας

Το “Goodnight Irene” είναι ένα αμερικανικό κλασικό folk τραγούδι του 20ου αιώνα, γραμμένο σε ρυθμό 3/4, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1933 από τον αμερικανικό μπλουζ μουσικό Huddie ‘Lead Belly’ Ledbetter. Το 1950, το αμερικανικό folk συγκρότημα The Weavers κυκλοφόρησε μία version του “Goodnight, Irene”, η οποία έφτασε για πρώτη φορά στα Billboard Best Sellers, μένοντας στο #1 για 13 εβδομάδες.

Χρώματα

Το “Girl” είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε από τον John Lennon (πιστώνεται στο δίδυμο Lennon – McCartney, οι οποίοι παρεμπιπτόντως, μπόμπιρες ήταν Λυκόπουλα στο Λίβερπουλ) και ερμηνεύτηκε από τους Beatles στο άλμπουμ τους Rubber Soul (1965).  Είναι ένα από τα πιο μελαγχολικά και σύνθετα τραγούδια των Beatles.

Μες στη Ζούγκλα

Το “Oh My Darling, Clementine” είναι μια αμερικανική folk μπαλάντα που συνήθως πιστώνεται στον Percy Montrose (1884), αν και μερικές φορές αποδίδεται στον Barker Bradford. Πιθανά βασίστηκε σε ένα παλαιότερο τραγούδι που ονομάζεται “Down by the River Liv’d a Maiden” από τον Η. S. Thompson (1863). Έγινε περισσότερο γνωστό χάρη στην ομώνυμη αμερικανική ταινία του 1946 που σκηνοθέτησε ο John Ford και πρωταγωνιστεί ο Henry Fonda, στους τίτλους της οποίας ακούγεται.

Φλόγα Προμηθέως

Το “La Boheme” είναι ένα παλιό αυστριακό λαϊκό τραγούδι, η μελωδία του οποίου ντύθηκε με γαλλικούς στίχους από τον πατέρα Paul Doncoeur (1880-1961). H προσαρμογή και η εναρμόνιση πραγματοποιήθηκαν από τον César Geoffray (1901-1972).

Τα μικρά Λυκοπουλάκια

Το “Kozachok” είναι ένας ουκρανικός λαϊκός χορός, κοινός επίσης στην πολωνική και στη ρωσική μουσική. Είναι ένας γρήγορος χορός με αυξανόμενο τέμπο και αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα, στον οποίο η γυναίκα οδηγεί και ο άνδρας ακολουθεί. Ο όρος Kozachok σημαίνει ο μικρός Κοζάκος και έχει τις ρίζες του στο Vertep, το ουκρανικό κουκλοθέατρο που άνθισε από τον 16ο έως και τον 19ο αιώνα. Στην Ουκρανία, οι Κοζάκοι συνήθιζαν να κάνουν γλέντια στα οποία τραγουδούσαν, έπαιζαν μπαντούρα και χόρευαν. O χορός τους έγινε γνωστός ως “Vertepny Kozachok”, που σημαίνει “Ο Κοζάκος από το Vertep” και αναδεικνύει τον ανυπότακτο χαρακτήρα των Κοζάκων.

Άσπρα και μαύρα τα Λυκάκια

Το τραγούδι «Άσπρα καράβια τα όνειρα μας», σε μουσική του Γιάννη Σπανού και στίχους του Σωτήρη Σκίπη ερμήνευσαν για πρώτη φορά η Καίτη Χωματά και ο Μιχάλης Βιολάρης στο δίσκο Ανθολογία Γιάννη Σπανού (1967), ενώ το έχει τραγουδήσει και ο Γιάννης Πουλόπουλος.

Ο σωστός Λύκος

Το “Chim Chim Cher-ee” είναι ένα τραγούδι της Mary Poppins, της μουσικής κινηματογραφικής ταινίας του 1964. Η πρώτη εκτέλεση είναι των Dick Van Dyke και Julie Andrews, ενώ συμπεριελήφθη επίσης στο μιούζικαλ Mary Poppins. Το τραγούδι κέρδισε το βραβείο Όσκαρ του 1964. Το 2005, η Julie Andrews το συμπεριέλαβε ως μέρος της συλλογής “Julie Andrews Selects Her Favorite Disney Songs”.

Το Τραγούδι του Αποχωρισμού

Το “Auld Lang Syne” είναι ένα σκωτσέζικο ποίημα που γράφτηκε από τον Robert Burns το 1788 πάνω στη μελωδία ενός παραδοσιακού λαϊκού τραγουδιού. Είναι γνωστό σε πολλές χώρες, ειδικά στον αγγλόφωνο κόσμο και χρησιμοποιείται για την γιορτή της Πρωτοχρονιάς. Κατά κανόνα, τραγουδιέται επίσης σε κηδείες και αποχαιρετισμούς. Ο σκωτσέζικος τίτλος του τραγουδιού μπορεί να μεταφραστεί στα αγγλικά ως “Old Long Since”, δηλαδή “πολύ καιρό πριν”.  Η φράση “Auld Lang Syne” απαντάται σε ποιήματα των Robert Ayton (1570-1638), Allan Ramsay (1686-1757) και James Watson (1711) καθώς και σε παλαιότερα λαϊκά τραγούδια πριν από τον Burns.

Προχωρούμε ενωμένοι

To «Bella Ciao» είναι ιταλικό αντιστασιακό τραγούδι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μουσική του φαίνεται να είναι εμπνευσμένη από ένα παλιό παραδοσιακό τραγούδι, ενώ είναι άγνωστο από ποιον έχουν γραφεί οι στίχοι. Το τραγούδι έχει αναπαραχθεί και διασκευαστεί από διάφορους καλλιτέχνες στα ιταλικά, τα αγγλικά, τα ελληνικά, τα ρωσικά, τα βοσνιακά, τα κροατικά, τα σερβικά, τα ουγγρικά, τα ισπανικά, τα φινλανδικά, τα γερμανικά, τα τουρκικά, τα ιαπωνικά, τα κινεζικά και τα κουρδικά. Η μελωδία ήταν ήδη γνωστή και την τραγουδούσαν στις αρχές του 20ού αιώνα οι γυναίκες που μάζευαν ρύζι στις φυτείες της ιταλικής επαρχίας Terre d’ Acqua κοντά στην Μπολόνια. Οι στίχοι καυτηριάζουν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας μέσα στον καυτό ήλιο. Το τραγούδι έγινε παγκόσμια γνωστό όταν το τραγούδησε η ιταλική αντίσταση ενάντια στο φασισμό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στη διασκευή της αντίστασης, οι στίχοι εξυμνούν τον απελευθερωτικό αγώνα των παρτιζάνων και τον ηρωικό τους θάνατο.

Πού πας;

Το “My Bonnie Lies Over the Ocean» είναι ένα παραδοσιακό σκωτσέζικο λαϊκό τραγούδι, που έγινε και παραμένει δημοφιλές στη δυτική κουλτούρα. Η προέλευση του είναι αβέβαιη. Κατά μία εκδοχή φαίνεται να αναφέρεται στον Charles Edward Stuart («Bonnie Prince Charilie»), μετά την ήττα του στη μάχη του Culloden το 1746 και την μετέπειτα εξορία του. Ωστόσο με με την ασάφεια του όρου “bonnie”, το τραγούδι θα μπορούσε να είναι απλά ένα τραγούδι αγάπης.  Το 1881, ο Charles E. Pratt κυκλοφόρησε τη μουσική του “Bring Back My Bonnie to Me” και σύντομα το τραγούδι έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές.

Ένας Λύκος έχει αφήσει την Αγέλη

Το τραγούδι “Καπετάνιε χαμογέλα” το ερμήνευσε για πρώτη φορά η Μαίρη Λω. Είναι μία Fox μελωδία του 1948 σε μουσική Νίκυ Γιάκοβλεφ και στίχους Κώστα Νικολαϊδη. Το τραγούδι ήταν στο soundtrack της Ελληνικής ταινίας “Άννα Ροδίτη”, ενός αντιστασιακού ρομάντζου γυρισμένου στη Ρόδο, με πρωταγωνιστές την Καίτη Πάνου και τον φανταχτερό τότε «ζεν πρεμιέ» Λάμπρο Κωνσταντάρα, που καμιά σχέση δεν είχε με τον μετέπειτα μεσήλικα… «τζαναμπέτη» της οθόνης.

Ο Θίασος

Η “Τζαμάϊκα” είναι ένα τραγούδι του δεύτερου μεγάλου δίσκου των Μάνου Λοΐζου και Λευτέρη Παπαδόπουλου που κυκλοφόρησε το 1971. Πρόκειται για τις «Θαλασσογραφίες», με βασικούς ερμηνευτές το Γιάννη Καλατζή και το Γιώργο Νταλάρα και τους «φρέσκους» Γιάννη Πάριο και Μαρίζα Κωχ. Η επιτυχία του δίσκου ήταν τεράστια, καθώς το άλμπουμ περιέχει πασίγνωστα και αγαπημένα τραγούδια.

Στην Ακρογιαλιά

Το “In the Summertime” είναι ένα τραγούδι του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Mungo Jerry, το οποίο συμπεριλήφθηκε στον δίσκο Electronically Tested, Το κομμάτι επίσης ήταν το ντεμπούτο single των Mungo Jerry (1971). Οι στίχοι εκθειάζουν τις ανέμελες ημέρες του καλοκαιριού. Το τραγούδι γνώρισε μεγάλη επιτυχία, μπαίνοντας σε πολλά charts παγκοσμίως. Στα βρετανικά chart έμεινε για 7 εβδομάδες στο #1, ενώ μπήκε και στα αμερικανικά Billboard Hot 100, φτάνοντας έως και το #3. Ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα singles της δεκαετίας του 1970, πουλώντας πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα.

Το Μαντήλι του Ουρανού

Το “On Top of Old Smokey” είναι ένα παραδοσιακό αμερικάνικο folk τραγούδι. Η ηχογράφηση του από τους Weavers έφτασε ψηλά στα pop charts (1951). Δεν είναι σαφές πότε, πού και από ποιον γράφτηκε το τραγούδι. Το ενδιαφέρον για τη folk μουσική ξεκίνησε στην Αμερική μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα. Για το λόγο αυτό είναι απίθανο να εντοπιστεί ο δημιουργός του τραγουδιού. Μια από τις πρώτες version ηχογραφήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από τον Cecil Sharp, ο οποίος το είχε ακούσει για πρώτη φορά κάπου στα απομονωμένα Απαλλάχια Όρη.

Στην Κατασκήνωση

Το «John Brown’s Body»  είναι ένα αμερικάνικο τραγούδι που αναφέρεται στον επαναστάτη ιεροκήρυκα Τζον Μπράουν (1800 – 1859), ο οποίος απαγχονίστηκε στη Βιρτζίνια για τον αγώνα του υπέρ των μαύρων και κατά της δουλείας. Η μουσική είναι ένας folk ύμνος ο οποίος διασώθηκε μέσα από την προφορική παράδοση των camp meetings του Νότου και καταγράφηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 1800. Κατά τη διάρκεια του αμερικάνικου εμφυλίου πολέμου (1861 – 1865), οι στρατιώτες των Βορείων το τραγουδούσαν σαν εμβατήριο. Πάνω στο «John Brown’s Body», το 1861 η Julia Ward Howe έγραψε νέους στίχους και έτσι προέκυψε το «Battle Hymn of the Republic», γνωστό και ως «Mine Eyes Have Seen the Glory». Οι στίχοι της Ward Howe δημοσιεύτηκαν το 1862 και το «Battle Hymn of the Republic» καθιερώθηκε σαν ένα εμβληματικό  αμερικανικό πατριωτικό εμβατήριο.

Το Τραγούδι της Σκαπανικής

Το “Una Paloma Blanca” είναι ένα τραγούδι του Ολλανδού George Baker. Πρώτη φορά κυκλοφόρησε από τους The George Baker Selection. Το single έγινε hit σε όλη την Ευρώπη, και συμπεριλήφθηκε στο πέμπτο ομώνυμο άλμπουμ του συγκροτήματος. Έγινε #1 στα US Billboard Easy Listening Singles (1976) και έφτασε στο #26 στο US Hot Billboard 100 και #10 στα UK Singles.

Ο Πατατοκεφτές

Το τραγούδι «Πάρε πασά μου», με ερμηνευτές την Ελένη Δήμου και τον Λάκη Παπαδόπουλο, σε μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους της Μαριανίνας Κριεζή, συμπεριλαμβανόταν στο άλμπουμ της Ελένης Δήμου «Κατά βάθος αλεπού» το οποίο κυκλοφόρησε το 1986.

Τζουμπαλάγια

Το τραγούδι “Jambalaya” γράφτηκε από τον Αμερικανό τραγουδιστή της country Hank Williams. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1952. Αναφέρεται στην Cajun κουλτούρα της Λουϊζιάνα και πήρε το όνομα του από το jambalaya, ένα παραδοσιακό Creole και Cajun φαγητό. Η μελωδία που βασίζεται στο παλιότερο τραγούδι “Grand Texas” και οι στίχοι του έχουν πολλές Cajun λέξεις και φράσεις. Κυκλοφόρησε σε πολλές version και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές. Μία πολύ καλή εκτέλεση είναι αυτή του John Fogerty των Creedence Clearwater Revival (1973).

Πόσες Στεριές

Το “Blowin’ in the Wind” είναι ένα τραγούδι γραμμένο από τον Μπομπ Ντίλαν, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο The Freewheelin’ Bob Dylan (1963). Οι στίχοι είναι μία σειρά ρητορικών ερωτήσεων, ενώ στο ρεφρέν η φράση “The answer, my friend, is blowin’ in the wind” έχει διττό ρόλο, είτε η απάντηση βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας είτε όντως πλανάται στον αέρα. Το περιοδικό Rolling Stone το συμπεριέλαβε στη λίστα με τα 500 Σπουδαιότερα Τραγούδια όλων των εποχών, κατατάσσοντας το στη 14η θέση, ενώ το 1994 μπήκε στο Grammy Hall of Fame.

Πρόσκοπε Έθνους

Το “All My Loving” είναι ένα τραγούδι των Beatles (δεύτερη παρουσία για τα “σκαθάρια” στη λίστα των προσκοπικών διασκευών), από το άλμπουμ «With the Beatles” (1963). Γράφτηκε από τον Paul McCartney (πιστώνεται ως συνήθως στο γνωστό δίδυμο των πρώην Λυκοπούλων Lennon-McCartney). Αν και δεν κυκλοφόρησε σε single στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στις ΗΠΑ, έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές και κυκλοφόρησε σε EP. Κυκλοφόρησε ωστόσο σε single στον Καναδά και έγινε #1. Έφτασε επίσης στο #45 στο αμερικανικό Billboard Hot 100 το 1964.

Η Μέρα πάει

Το “Il Silenzio” είναι ένα κατά βάση ορχηστρικό μουσικό κομμάτι για τρομπέτα, με ένα μικρό μέρος με ιταλικό στίχο. Γράφτηκε το 1965 από τον σαλπιγκτή Nini Rosso και τον Guglielmo Brezza, Έγινε παγκόσμιο στάνταρ και πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα. Έγινε #1 στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία. Το 1965 έγινε  #2 στην Αυστραλία, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο έφτασε στο #8 στο Singles Record Record. Στις ΗΠΑ έφτασε # 32 στο Billboard Easy Listening Charts.

Προσκοπάκος (γιούπι-για-για)

Το «She’ll Be Coming ‘Round the Mountain» είναι ένα παραδοσιακό αμερικάνικο folk τραγούδι. Η πρώτη τυπωμένη εκδοχή του εμφανίστηκε στο «The American Songbag» του Carl Sandburg (1927). Ο Sandburg αναφέρει ότι το τραγούδι βασίζεται στη μελωδία του spiritual θρησκευτικού τραγουδιού «When the Chariot Comes» που μιλάει για τη Δεύτερη Έλευση του Χριστού. Τη μελωδία αυτή την τραγουδούσαν με άλλους στίχους οι εργάτες του σιδηροδρόμου τη δεκαετία του 1890 στο Midwest. Στη λαϊκή παράδοση των αμερικάνικων σιδηροδρόμων, το τραγούδι έδινε ρυθμό και τόνωνε το ηθικό των συνεργείων και έτσι το συγκεκριμένο έφτασε ως τις μέρες μας.

Προσκοπικό έχω Πνεύμα

Το «I’ve Got the Joy, Joy, Joy» είναι ένα δημοφιλές χριστιανικό τραγούδι που τραγουδιέται συχνά σε κατασκηνώσεις γύρω από την φωτιά και σε κονσέρτα gospel και a cappella. Γράφτηκε από τον George William Cooke (Yorkshire UK 1884 – Jamestown NY 1951), ο οποίος ήταν μέλος της Εκκλησίας των Μεθοδιστών. Στην προσκοπική εκδοχή παραλείπεται το ρεφρέν (And I’m so happy…).

Στη Φωτιά μας

Το «London’s Burning» είναι ένα παιδικό τραγουδάκι, οι στίχοι του οποίου αναφέρονται στη Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου που από τις 2 μέχρι και τις 5 Σεπτεμβρίου του 1666 κατέστρεψε περίπου το 80% της πόλης, αφήνοντας 100.000 άστεγους, ενώ λίγο πριν ο πληθυσμός είχε χτυπηθεί στοιχειωμένος από την τελευταία μεγάλη πανώλη.

Kum Ba Yah

Το «Kum ba yah» είναι ένα θρησκευτικό spiritual τραγούδι που για πρώτη φορά καταγράφεται στη δεκαετία του 1920 με τον τίτλο «Come by Here» ως έκκληση προς τον Θεό να έρθει και να βοηθήσει εκείνους που έχουν ανάγκη. Οι δύο πρώτες γνωστές εκδοχές του είναι του 1926. Αργότερα όμως ο αιδεσιμότατος Rev. Frey (1918-1992) ισχυρίστηκε ότι αυτός έγραψε το τραγούδι γύρω στο 1936 με τον τίτλο «Come by Here», εμπνευσμένο από μια προσευχή. Ο Frey υποστήριξε ότι η αλλαγή σε «Kum Ba Yah» έγινε το 1946, όταν η ιεραποστολική οικογένεια Cunningham επέστρεψε από την Αφρική, όπου είχε τραγουδήσει τη δική του version. Σύμφωνα με τον Frey το «Kum Ba Yah» ήταν μια αφρικανική φράση από την Αγκόλα η οποία αντικατέστησε τον αρχικό τίτλο και μετά την επιστροφή των Cunningham από την Αμερική, το τραγούδι έμεινε ως «Kum Ba Yah». Η ιστορία της αφρικανικής προέλευσης διαδόθηκε και από το revival group των Folksmiths, οι οποίοι και αυτοί ισχυρίζονταν ότι το «Kum Ba Yah» ήρθε στην Αμερική από την Αγκόλα. Ωστόσο δεν υπάρχει τέτοια λέξη ή φράση σε καμία γλώσσα του κόσμου. Όπως και να έχει, το «Kum Ba Yah» έγινε ένα κλασικό campfire τραγούδι και απολάμβανε ευρύτερη δημοτικότητα κατά τη διάρκεια του folk revival της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60. Μία πολύ καλή εκτέλεση είναι αυτή της μεγάλης Joan Baez.

Η Κιθάρα των Ανιχνευτών

Το «Home on the Range» είναι ένα κλασικό western folk τραγούδι που θεωρείται από αρκετούς ως ο «ανεπίσημος ύμνος» της Αμερικανικής Δύσης. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Brewster M. Higley από το Κάνσας, αρχικά σαν ποίημα με τίτλο «My Western Home» (1872). Η μουσική προστέθηκε αργότερα από τον Daniel E. Kelley. Το τραγούδι έγινε δημοφιλές σε κτηνοτρόφους, καουμπόηδες και εποίκους και εξαπλώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες υπό διάφορες μορφές. Η δημοφιλέστερη version καταγράφηκε από τον Bing Crosby το 1933. Το 1947 έγινε το επίσημο τραγούδι της πολιτείας του Κάνσας. Το 2010, επελέγη ως ένα από τα Top 100 western τραγούδια όλων των εποχών.

Τα Άρθρα του Νόμου μας (Ολαλατίρια)

Το «Und jezt gang i ans Peters Brünnele» είναι ένα παραδοσιακό Αυστριακό παιδικό τραγούδι Jodeln με λαρυγγισμούς, τέχνη που ευδοκιμεί στην περιοχή των Άλπεων και τη συναντάμε στα τραγούδια των Βαυαρών, Αυστριακών και Ελβετών. Ο τίτλος στα Ελληνικά μπορεί να αποδοθεί  ως «Και τώρα πάω στο πηγάδι (ή στην πηγή) του Πέτρου», αλλά μάλλον το Peters Brünnele είναι το όνομα μίας pub.

Ο Τσαγκάρης

Το «Oh du lieber Augustin» είναι ένα δημοφιλές βιεννέζικο τραγούδι που λέγεται ότι έγραψε ο Marx Augustin το 1679,  αν και τα πρώτα γραπτά χρονολογούνται γύρω στο 1800. Το 1679 η Βιέννη χτυπήθηκε από τη μεγάλη πανούκλα. Ο Marx Augustin ήταν ένας λαϊκός τραγουδιστής και οργανοπαίκτης, που περιόδευε στα πανδοχεία της πόλης, διασκεδάζοντας τον κόσμο. Οι Βιεννέζοι τον αγαπούσαν για το γοητευτικό του χιούμορ σε πικρές εποχές και τον αποκαλούσαν «Lieber Augustin» (Αγαπητέ Αυγουστίνο). Σύμφωνα με το μύθο, ενώ ήταν μεθυσμένος και έφευγε στο σπίτι του, έπεσε σε ένα χαντάκι και τον πήρε ο ύπνος. Οι νεκροθάφτες που περιπολούσαν την πόλη για νεκρά σώματα τον πέρασαν για πεθαμένο και τον πέταξαν μαζί με τις γκάιντες του σε ένα λάκκο γεμάτο από νεκρά θύματα πανώλης έξω από τα τείχη της πόλης. Την επόμενη μέρα, όταν ο Marx Augustin ξύπνησε, δεν μπορούσε να βγει από τον βαθύ λάκκο και απελπισμένος άρχισε να παίζει γκάιντα, θέλοντας να πεθάνει με τον ίδιο τρόπο που έζησε. Τελικά κάποιοι περαστικοί τον άκουσαν και τον έσωσαν. Ευτυχώς, ο Marx Augustin παρέμεινε υγιής, παρότι είχε κοιμηθεί με τα μολυσμένα πτώματα και έγινε σύμβολο ελπίδας για τους Βιεννέζους. Η ιστορία αυτή ζει μέσα από το τραγούδι, το οποίο είναι ακόμα δημοφιλές στην Αυστρία.